Διαδρομές στα Ελληνικά Βουνά

Γεροντόβραχος , Τσάρκος , Λιάκουρα - Κυκλική

Μιας και έχω πιάσει το Παρνασσό γυρίζω παραμονές των Φώτων , 3/1/2014.Ξεκινήσαμε Παρασκευή απόγευμα γύρω στις 20:00 από Αθήνα.Αρκετά αργοπορημένοι.Μετά από μια σύντομη στάση στην Αράχωβα για πίτες και σουβλάκια ξεκινήσαμε για το καταφύγιο Δέφνερ.Αρκετά αργά και αφού βρήκαμε καθαρό και άνετο τον χωματόδρομο που οδηγεί στο Δέφνερ.Κοιμηθήκαμε βιαστικά.Έτσι ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς και 7:15 , είμαστε στον δρόμο.Μας περίμενε αρκετό περπάτημα άλλωστε.Το υπολογίζαμε στο 10ωρο.
Αυτό που ξεχώριζε εκείνη την ημέρα ήταν ο καιρός.Ένα Ηλιόλουστο , ανοιξιάτικο πρωινό , στις αρχές του Ιαινουαρίου.Είναι από τις στιγμές που λες οτι το βουνό σε περιμένει να σε καλοσορίσει.Είναι αυτή ακριβώς.Σάββατο πρωί και ξεκινάμε.

Μετά τον Γεροντόβραχο , προς Τσάρκο.

Ξεκινώντας λοιπόν από το Δέφνερ βρεθήκαμε με καθαρό μονοπάτι εώς το Χιονοδρομικό του Αθηναικού.η επιλογή μου για άκαμπτες φαινότνα αρκετά κακή για εδώ.Αν και τελικά στην λάσπη , δεν τα πάνε άσχημα.Γρήγορα πιάσαμε την ρίζα του γεροντόβραχου και βρεθήκαμε στην κόψη.Πολύ σύντομα και στην πρώτη κορυφή , ιδρωμένοι από την απίστευτη ζέστη εκείνης της μέρας.Η θεά όμως ήταν κάτι το απίστευτο.Η υγρασία είχε κάτσει χαμηλά , αφήνοντας μια απίστευτη διάυγεια στην ατμόσφαιρα.Πολύ εύκολα διέκρινε κανείς από το Μαίναλο , μέχρι τον Όλυμπο.Μάλιστα μια πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία.Ο Όλυμπος φαίνεται δίπλα μας (Τραβηγμένη με φακό 18:250).Τα δε βουνά πίσω και δεξιά , δεν μπορεί να είναι παρά εκτός συνόρων.Έχω φάει τα μάτια μου να βγάζω αζιμούθεια , να παρατηρώ χάρτες και το google earth και δεν βρίσκω αυτά τα βουνά εντός των συνόρων , πέρα από τον κάμπο του Αιγινίου.

Ό Όλυμπος από τον Γεροντόβραχο.

Συνεχίζοντας στην κόψη του γεροντόβραχου , γρήγορα στρίψαμε αριστερά προς Τσάρκο , διασχίσαμε , πέσαμε από πίσω και γρήγορα στην βάση της Λιάκουρας.Το "γρήγορα" που χρησιμοποιώ δεν είναι υπερβολή.Η ξαστεριά είχε σφίξει τα χιόνια και οι ανοιξιάτικες συνθήκες , έκαναν την κίνηση στο Αλπικό πεδία , άνετη και γρήγορη.Νομίζω ακόμη οτι είχαμε ξοδέψει εκείνη την ημέρα τον περισσότερο χρόνο μας στις πέτρες, την λάσπη και το χώμα.Από την βάση της Λιάκουρας λοιπόν

Ανάβαση προς Λιάκουρα.

φύγαμε direct για κορυφή.

Ανεβαίνοντας για κορυφή το χιόνι ήταν ακριβώς όσο σφιχτό χρειαζόμαστε.Τα κραμπόν μπήκαν μόνο στο κατέβασμα και αυτό για να επιτύχουμε γρήγορο κατέβασμα μιας και μετά από όλο αυτό σκέφτεσαι μόνο το φαγητό.